In Nederland is het gebruikelijk om rond de 10 weken zwangerschap een termijnbepaling door middel van een echo te doen. Bij een echo, ook wel echoscopie of echografie genoemd, wordt de foetus opgemeten, waarna uitgerekend wordt hoever de zwangerschap gevorderd is. Je zult vast nieuwsgierig zijn naar het kindje in je buik en zou hem best al eens willen zien. Met een echo kan dat, hoewel je hem er later niet van zult herkennen.
Bij een echo worden geluidsgolven gebruikt die je niet kunt horen, omdat ze hoog boven de gehoorgrens liggen. Met een apparaatje worden de golven door je buik gestuurd en weerkaatsen op zachte en hardere structuren, zoals botten. Zachte weefsels geven daarbij een mindere sterke terugkaatsing dan botten, en water geeft helemaal geen terugkaatsing.
Alle echo’s worden op een scherm zichtbaar gemaakt. Een echo van vruchtwater is zwart, van bot wit en van de placenta (moederkoek) is zwart wit gespikkeld (omdat de placenta bestaat uit weefsel met veel bloed erin).
De ontwikkeling en groei van kinderen verloopt in deze eerste zwangerschapsweken volgens een vast patroon. Als je door een echoscopie de lengte van een kind weet, kun je dus ook vrij nauwkeurig zijn leeftijd weten. Na de twaalfde week wordt het moeilijker hierop af te gaan en worden bij de echoscopie het bovenbeentje, de borstomvang en de hoofdomtrek gemeten om de leeftijd en de grootte van het kind te schatten. Het is op zichzelf een eenvoudig onderzoek waar je beslist niet tegenop hoeft te zien.
Na 20 weken zwangerschap kan een 20-weken-echo gemaakt worden, waarbij de hele foetus nauwkeurig wordt bekeken om eventuele afwijkingen op te sporen. Er bestaan ook commerciële bureau’s die zogenaamde 3D pret-echo’s maken. Voor zover bekend is het ongevaarlijk, al is het onderzoek en de discussie hierover nog niet afgerond.